Sommige mensen dansen door het leven en anderen vinden het een bijna onmogelijke opdracht om de dag door te komen. Fran is eerder het tweede type. Een pijnlijk introverte dertiger die een saaie kantoorbaan bekleedt. Ze heeft een schild opgetrokken dat haar risico op sociale interactie minimaliseert. Zowel voor, tijdens, als na het werk is ze alleen. Ze trekt zich terug in haar levendige ietwat morbide verbeelding. Een veilige plek waar kantoorrumoer overstemd wordt door een strijkersorkest in een verlaten bos of op een paradijselijke strand, waar niemand is … met uitzondering van haar eigen dode lichaam dan.

Niet dat ze suïcidaal is, toch niet op een actieve manier, maar de simpliciteit van de serene dood is gewoon veel comfortabeler dan antwoorden op de vraag of ze graag een koekje bij haar koffie wenst. Wanneer Robert, een nieuwe collega, toch haar interesse kan opwekken, besluit ze om zich meer open te stellen voor de mensen rond haar. Dat blijkt na al die jaren eenzaamheid, moeilijker dan verwacht.

Trailer